Autonomie of nie?

In de menselijke ontwikkeling is het net als in de natuur; een goede ontwikkeling hangt samen met hele kleine dingen.

Wij weten nu dat aan verschillende psychische klachten een autonomieprobleem (hechtingsprobleem) ten grondslag ligt. Er is een relatie aangetoond tussen onvoldoende autonomieontwikkeling en angst-, stemmings- en stressklachten, eetproblemen en antisociaal gedrag.

In onze westerse cultuur zien wij autonomie als een psychische basisconditie van veilige gehechtheid waarmee we de jeugdjaren afsluiten en het volwassen bestaan ingaan. Een autonoom mens heeft een geslaagde ontwikkeling doorgemaakt op het gebied van autonomie, gehechtheid en individuatie. Onvoldoende autonomie zien we terug in het (on)vermogen om nieuwe situaties te hanteren, een laag zelfbewustzijn en een hoge gevoeligheid voor (de mening van) anderen.

Door gebruik te maken van een vragenlijst (de AGS 30, Autonomie-Gehechtheidsschaal met 30 vragen van Marrie Bekker 2005) kunnen wij het onderzoek naar autonomie, gehechtheid en psychische klachten verder verdiepen, waarna er middels ‘meirinnen’ verschillende mogelijkheden zijn (waaronder haptonomie) om jouw autonomieontwikkeling te optimaliseren.